Techniki relaksacyjne

Trening autogenny Schultza

Wprowadzenie:

Ta metoda została opracowana przez niemieckiego dermatologa, który w późniejszym okresie swojej kariery zawodowej zainteresował się neurologią i psychoterapią. Sama nazwa metody pochodzi od greckich słów auto – „sam” oraz genesis – „powstanie” i oznacza technikę relaksacyjną, którą każdy może zastosować samodzielnie.

Trening powstał w okresie, kiedy Schultz pracował we wrocławskim Instytucie Hipnozy. Moment był nieprzypadkowy, ponieważ to właśnie tam lekarz ten zauważył, że pacjenci poddawani hipnozie odczuwają najczęściej dwa rodzaje doznań: uczucie ciężkości oraz ciepła. Cała metoda opiera się na wywoływaniu u siebie drogą autosugestii właśnie tych dwóch doznań.

Całą procedurę można opisać w kilku punktach:

• Skupienie po kolei na poszczególnych częściach ciała połączone z sugestią odczuwania w nich ciężaru.

• Ponowne skupienie na poszczególnych częściach ciała z sugestią odczuwania w nich ciepła.

• Skupienie na pracy serce z sugestią jego miarowej spokojnej pracy.

• Skupienie na oddechu i jego regulacja – oddech powinien być spokojny, miarowy, niesprawiający dyskomfortu.

• Sugestia odczuwania ciepła w całym organizmie.

• Sugestia odczuwania chłodu na czole.

Sposób, w jaki przedstawiane są autosugestie to najczęściej powtarzanie właściwych afirmacji w myśli bądź wyobrażanie sobie właściwego stanu.

Początkowo ćwiczenia nie powinny być zbyt długie (ok. 20 min.), z czasem przedłużają się, aby dawać coraz bardziej intensywny efekt.

Trening pozwala na osiągniecie nawet bardzo głębokiej relaksacji – rozluźnienie mięśni, spowolnienie pracy serca, wyrównanie oddechu, skupienie na wewnętrznych doznaniach zamiast na bodźcach zewnętrznych, zmniejszenie aktywności gruczołów potowych, spowolnienie prądów czynnościowych kory mózgowej – a zatem w każdym zakresie przynosi efekt przeciwstawny stresowi

Wartość tej techniki polega na tym, że nie tylko dalej doskonałe efekty, ale jest możliwa do samodzielnego stosowania. Początkowo odczuwanie sugerowanych stanów nie jest łatwe, jednak po uzyskaniu odpowiedniej wprawy efekty przychodzą niemal natychmiast.

Autor: Bartłomiej Perczak

(tekst pochodzi ze strony: http://psychologia.wieszjak.pl/stres-i-relaks/77410,Czym-jest-trening-autogenny-Schulza.html)

Materiały do ćwiczeń:

Na chwilę obecną udało nam sie odnaleźć jedno dobre nagranie w serwisie Wrzuta.pl. By z niego skorzystać kliknij tutaj.

Czym jest bioofeedback?

Wideo:

Artykuły:

O biofeedbacku można również przeczytać tutaj.

Trening Jacobsona

Wprowadzenie:

Progresywna Relaksacja Mięśni jest techniką opracowaną w latach 30-tych dwudziestego wieku przez Edmunda Jacobsona. Bazuje ona na założeniu, że odprężenie psychiczne powinno naturalnie wynikać z odprężenia fizycznego.

Progresywna relaksacja mięśni wg Jacobsona jest podejściem do panowania nad stresem, umożliwiającym naukę naturalnego doznawania głębokiego odprężenia. Skutkiem chronicznego stresu lub urazu może być wysoki poziom naprężenia mięśni. Zwracając szczególną uwagę na takie doznania jak napinanie i rozluźnianie mięśni można świadomie likwidować napięcie i uczyć się uspokajać ciało, redukować lęk. PRM oprócz funkcji redukowania stresu dodatkowo jest narzędziem, które pozwala na naukę odczytywania sygnałów wysyłanych przez nasze ciało. Systematyczne wykonywanie ćwiczeń uczy nas identyfikacji a następnie eliminacji napięć w naszym ciele.

Korzyści to redukcja objawów lękowych, wzmocnienie zaufania do siebie, zmniejszenie nadciśnienia i poprawa pracy serca, lepsza praca żołądka i jelit, rozwój wyobraźni i procesów myślenia, wzmocnienie kontroli nad własnym nastrojem.

Trening polega na wykonywaniu określonych, celowych ruchów rękami, nogami, tułowiem i twarzą, po to, aby napinać i rozluźniać określone grupy mięśni organizmu. Napinanie i rozluźnianie służy najpierw wyuczeniu zdawania sobie sprawy z różnicy wrażeń płynących z mięśnia napiętego i rozluźnionego. Systematyczne ćwiczenia uczą także nawyku rozluźniania własnych mięśni. Uczenie się relaksu jest podobne do uczenia się jazdy na nartach czy pływania.

Jeśli nauczymy się rozluźniać jakieś dwie lub trzy grupy mięśni pozostające pod kontrolą naszej świadomości, z biegiem czasu nauczymy się rozluźniać mięśnie pozostające poza naszą kontrolą, np. mięśnia serca, mięśni trzewnych i innych pracujących wewnątrz klatki piersiowej i brzucha.

Wyższym etapem relaksacji wg Jacobsona jest tzw. relaksacja zróżnicowana, która polega na tym, że tylko potrzebna dla jakiejś pracy grupa mięśni jest napięta, pozostałe są rozluźnione, np. do czytania napięte są tylko mięśnie powiek i czoła.

Relaksacji, – czyli nawyku rozluźniania własnych mięśni uczymy się stopniowo. Najpierw należy uczyć się zmniejszania napięcia jakiejś określonej grupy mięśni, np. bicepsów , a następnie innych grup mięśni nie zapominając jednak o rozluźnianiu, i napinaniu mięśni uprzednio ćwiczonych. Jakobson uważa, że po serii systematycznych , najlepiej codziennych ćwiczeń stopniowo rozwija się umiejętność automatycznego odprężania mięśni. Oznacza to, iż sama myśl, zamiar rozluźniania napięcia wystarczy do uzyskania tego stanu bez potrzeby wykonywania jakichkolwiek ruchów. Sprzyja temu również zjawisko rozprzestrzeniania się relaksacji. Z chwilą, gdy zaczyna rozluźniać się jedna z grup mięśni, rozluźniają się i inne. Dzięki temu następuje też rozluźnianie mięśni pozostających po za naszą kontrolą, np. serca, mięśni trzewnych, mięśni pracujących wewnątrz klatki piersiowej.

Relaksacja mięśni – przykładowe zastosowanie metody Jacobsona

- Zaciśnij obie pięści – zwróć uwagę na napięcie dłoni i przedramion – rozluźnij się.

- Dotknij palcami barków i podnieś ramiona – odnotuj napięcie bicepsów i ramion – rozluźnij się.

- Wzrusz ramionami, podnieś je jak najwyżej – zwróć uwagę na napięcie barków – rozluźnij się.

- Zmarszcz czoło – zwróć uwagę na napięcie czoła i okolicy oczu – rozluźnij się.

- Zaciśnij powieki – odnotuj napięcie – rozluźnij mięśnie z lekko przymkniętymi oczami.

- Przyciśnij język do podniebienia – zwróć uwagę na napięcie w jamie ustnej – rozluźnij się.

- Zaciśnij zęby – odnotuj napięcie w jamie ustnej i szczęce – odpocznij.

- Odrzuć głowę do tyłu – zauważ napięcie karku i górnej partii pleców – odpocznij.

- Opuść głowę, przyciśnij brodę do piersi – zauważ napięcie karku i barków – rozluźnij się.

- Wygnij plecy w łuk odsuwając się od oparcia krzesła i cofnij ramiona do tyłu – zauważ napięcie pleców i barków – odpocznij.

- Weź głęboki oddech i zatrzymaj powietrze – odnotuj napięcie klatki piersiowej i pleców – odpocznij.

- Zrób dwa głębokie oddechy, zatrzymaj i wydychaj powietrze – zauważ, że oddech staje się wolniejszy i spokojniejszy – odpocznij.

- Wciągnij brzuch, staraj się docisnąć go do kręgosłupa – odnotuj uczucie napięcia brzucha – rozluźnij się, oddychaj regularnie.

- Napnij mięśnie brzucha – zauważ naprężenie w brzuchu – odpocznij.

- Napnij pośladki tak, aby się na nich lekko podnieść – zauważ napięcie – odpocznij.

- Ściągnij uda wyprostowując nogi – zauważ napięcie – odpocznij.

- Skieruj palce u nóg do góry, ku twarzy – odnotuj napięcie stóp i łydek – odpocznij.

- Podkurcz palce u nóg tak, jakbyś chciał je zagrzebać w piasku – zauważ napięcie w podbiciu stóp – odpocznij.

(tekst pochodzi ze strony http://relaksacja.pl/Relaksacyjne/relaksacja_mii.html z której również można pobrać bezpłatne nagranie do tego treningu).

Medytacja

Wprowadzenie:

Medytacja w pierwszej chwili kojarzy nam się ze wschodnimi mnichami buddyjskimi i jakąś odległą metafizyką. Tymczasem zapominamy, że stanowiła także ważny element duchowych praktyk chrześcijan, mający swoje większe wpływy w doświadczeniu starożytnych tzw. ojców pustyni i niektórych średniowiecznych mnichów.

Z jakichś względów w dzisiejszej kulturze medytacja nie zyskuje właściwej pozycji, a szkoda. Medytacja nie musi być nacechowana wyłącznie mistyczno-religijnym wątkiem. Może być również "świecka". Powstaje wiele szkół, kursów i podręczników, a wszystko to po to by przedstawić korzystne strony medytacji dla naszej fizjologii.

W poniższym opracowaniu postaramy się zebrać różnorodne opracowania dotyczące medytacji, tak by dać jak najszerszy jej obraz. Zawsze podajemy źródło, warto zatem temat zgłębiać.

Jak medytować wg Omsica - wideo